Het voorwoord schrijven van een boek, is iets wat ik niet zomaar doe.
Een gedeelde visie op veiligheid en passie voor de ontwikkeling van kinderen zijn daarvoor basisvoorwaarden wat mij betreft.
Aan het woord: Bart Heeling.
Bart schreef een post op LinkedIn over ons boek dat ik hier graag deel.
Het boek ‘Groepsdynamiek in het onderwijs’ van Thomas de Meulder en Theo de Groot is zo’n boek. Ik kan me na het lezen van dit boek alleen nog maar een Pabo voorstellen mét dit boek standaard op de lijst en hoefde dus niet lang na te denken over het schrijven van het voorwoord.
Met veel enthousiasme en trots deel ik hier graag een stukje van:
“Over pedagogiek en didactiek, maar ook over opvoeding en onderwijs, is enorm veel geschreven. Als startende leerkracht weet je soms van gekkigheid niet wat je lezen moet, terwijl een ervaren leerkracht vaak al een plank vol met boeken heeft. De informatie is veelvuldig, veelzijdig en soms verwarrend.
De twee typische onderwijsfenomenen, didactiek en pedagogiek, laten zich in de dagelijkse praktijk veelal gelden als enerzijds leerlingen met leerproblemen en anderzijds kinderen met ontwikkelings- en gedragsproblemen. Het woord ‘problemen’ komt regelmatig voor in gesprekken en verslagen, en wordt vervolgens vertaald in handelingsplannen, gedragsinterventies of zelfs in complete OPP’s; ontwikkelperspectiefplannen. De werkwijze is dan vaak curatief in plaats van preventief. Kinderen worden regelmatig besproken met collega’s, externe partijen en ouders. Doorgaans worden kinderen als individu besproken en slechts zelden gaat het over het groepsproces. Er worden MDO’s belegd, observaties gedaan, plannen geschreven, handelingsadviezen gegeven en doorverwijzingen gedaan. Allemaal gericht op het individuele kind, waarbij niet zelden vele volwassenen betrokken zijn. Binnen de school een intern begeleider, gedragsdeskundige of de schoolmaatschappelijk werker. Buiten de school een jeugdzorgconsulent, een psycholoog of een …. .
Wat dat betreft is er in de recente decennia erg veel veranderd in onderwijsland. Je kunt je afvragen hoe het de leerlingen, maar vooral de leerkrachten nog lukt om het hoofd boven water te houden, binnen deze grote variëteit aan invloeden.
( … )
Verbondenheid, onderdeel zijn van een groep, is voor ons mensen essentieel. De mens is een kuddedier. Pas wanneer de leerkracht die verbondenheid zelf voelt, kan hij het bekrachtigen bij de leerlingen. En wanneer een kind dat gaat voelen, de verbondenheid, als onderdeel van de groep, gezien, gehoord en geaccepteerd, dan voelt het zich veilig en kan het tot leren komen. Groepsvorming is in mijn ogen derhalve de belangrijkste taak van iedere leerkracht en zou boven didactische vaardigheden moeten staan.
Als leerkracht hoor ik regelmatig: “Dit kind is individueel prima te hanteren, één op één kan ik er prima mee werken, maar zodra het in de groep zit, kan ik er helemaal niets mee.”
Een prachtig, professioneel en compleet boek.
#groepsdynamiek #voorwoord #groep #onderwijs #stappenplan
Check het op Groepsdynamiek in het onderwijs