Huidige uitdagingen
In de ontwikkeling van onze kinderen en jongeren speelt de integratie van kwaliteit en inclusiviteit in sport- en bewegingsactiviteiten een onmisbare rol. Ondanks het cruciale belang hiervan, zien we dat in veel van de huidige praktijken binnen het onderwijs, sportclubs, en zelfs tijdens het vrije buitenspel, deze kernwaarden worden ondermijnd door verouderde tradities en structuren. Van het uitsluiten van de ‘verliezer’ tot het selectief kiezen van teams en het beoordelen van kinderen op basis van genormeerde activiteiten, deze praktijken bevorderen ongelijkheid. Kinderen die fysiek minder vaardig zijn of een hogere BMI hebben, ervaren hierdoor vaak gevoelens van uitsluiting en onveiligheid.
In het recente nummer van MEZZA-magazine deelt hoogleraar Liesbeth van Rossum haar perspectief op de stigmatisering rondom obesitas. Met de krachtige boodschap ‘Mensen met obesitas die worden veroordeeld: zo oneerlijk’ benadrukt ze de onrechtvaardigheid die mensen met obesitas vaak ervaren. Dit verhaal biedt een belangrijk inzicht in de complexiteit van obesitas en daagt ons uit om vooroordelen te heroverwegen en empathischer te zijn in ons begrip van deze aandoening. Het is een essentiële lezing voor iedereen die streeft naar een inclusievere en rechtvaardigere samenleving.
De waarde van elk kind
Wanneer we kijken naar teamsporten waar slechts enkele spelers de overhand hebben, en waar winnen vaak wordt gezien als het ‘recht van de sterkste’, of situaties waarin overwinning synoniem staat voor dominantie, moeten we onszelf kritische vragen stellen. Wie ziet de ware waarde van ieder kind? Onbedoeld dragen deze gevestigde praktijken bij aan een omgeving waar kinderen zich over het hoofd gezien en ondergewaardeerd kunnen voelen, wat haaks staat op de ware essentie van wat sport en spel behoren te zijn: activiteiten die elk kind omvatten, waar iedereen zich kan ontwikkelen, veilig voelen en gewaardeerd worden.
Nieuwe richting
Volgens Marcel van Herpen, een gerenommeerd pedagoog, is ‘buitensluiting een groot onrecht, terwijl verbondenheid juist van onschatbare waarde is.’ Dit benadrukt het belang van het bevorderen van inclusiviteit en kwaliteit.
Door spelregels te herzien om inclusiviteit te bevorderen, verschillende vormen van succes te erkennen, en een gemeenschapscultuur te cultiveren waarin ieder kind zich een deel van het geheel voelt, er in-der-daad bij hoort, openen we de deuren naar een omgeving waarin ieder kind kan groeien, leren en zich ontwikkelen.
Culturele verschuiving noodzakelijk
Deze transformatie vereist meer dan alleen het aanpassen van de regels; het vraagt om een culturele verschuiving in hoe we succes definiëren en vieren binnen zowel sportieve, educatieve als recreatieve activiteiten. Door actief inclusieve handelswijzen en praktijken te bevorderen, streven we naar een toekomst waarin elk kind, ongeacht hun achtergrond, fysieke capaciteiten of bewegingscompetenties, kan genieten van de voordelen van spelen en bewegen binnen een ondersteunende omgeving.
Samenwerking voor verandering
Het is tijd om verder te gaan dan het simpelweg erkennen van problemen. Samenwerking tussen leerkrachten, coaches, ouders en beleidsmakers is essentieel om echte verandering teweeg te brengen. Dit betekent een voortdurende inzet voor verbetering, aandacht voor de behoeften van alle kinderen, en het waarborgen dat de aangeboden (beweeg)activiteiten inclusief zijn op zowel fysiek, emotioneel als sociaal vlak.
Conclusie: Een inclusieve toekomst
Laten we ons inzetten voor een wereld waar elk kind de kans krijgt om op hun eigen tempo en wijze te bloeien, een wereld waar de ware geest van spelen en bewegen — verbondenheid, vreugde, doen alsof en persoonlijke ontwikkeling — toegankelijk is voor iedereen. Samen kunnen we bouwen aan een inclusievere toekomst in sport en bewegen, waar de ontwikkeling en het welzijn van ieder kind centraal staan.